Iedere toeleverancier maakt deel uit van een productieketen. Aan het eind van die keten staat een organisatie in de vorm van een (web)winkel die direct contact heeft met de consument.

In de even­wichts­eco­nomie wordt ernaar gestreefd om de hele productieketen of dienstketen in de even­wichts­eco­nomie op te nemen. Om ervoor te zorgen dat overal dezelfde maatstaven gehanteerd worden moeten de toeleveranciers ook in de even­wichts­eco­nomie. Want als de klant wil dat de producten in de winkel gemaakt worden volgens de maatstaven van de even­wichts­eco­nomie dan kan dat alleen als de toeleverancier gaan opereren als organisatie binnen de even­wichts­eco­nomie.

Een eerste vraag is natuurlijk: Zijn toeleveranciers wel bereid om toe te treden tot de even­wichts­eco­nomie? In het volgend thema Bedrijven in de even­wichts­eco­nomie wordt toegelicht dat een deel van de bedrijven meer voordeel hebben van een overstap naar de even­wichts­eco­nomie.
En met name de grotere bedrijven en multinationals zullen uiteindelijk ook (deels) overstappen omdat zij anders zowiezo hun afzetmarkt kwijt zijn.

Vooral als de toeleverancier zich in een ander deel van de wereld bevindt dan kan toetreding tot de even­wichts­eco­nomie ingewikkeld zijn. Hoe het onderbrengen van toeleveranciers elders in de wereld te werk zou kunnen gaan wordt toegelicht in Globalisering wordt eerlijk en Blauwdruk eerlijke globalisering.

De even­wichts­eco­nomie streeft ook ernaar om gehele productieketens onder te brengen in de even­wichts­eco­nomie omdat daardoor de even­wichts­eco­nomie mondiaal kan groeien. En hierdoor worden milieuproblemen, arbeidsomstandigheden mondiaal aangepakt en vluchtelingenstromen in goede banen worden geleid.
De lokale economie kan pas echt goed draaien als milieuproblemen, economische problemen en maatschappelijke problemen mondiaal aangepakt zijn.